اولویت سنجی زنان جوان در انتخاب مسکن: تمرکز بر مولفه های کالبدی و محیطی

چکیده

مسکن به عنوان یکی از بنیادی‌ترین نیازهای انسان، نقش اساسی در احساس امنیت، آرامش و تعلق مکانی دارد. در سال‌های اخیر، تغییرات فرهنگی و اجتماعی در زندگی زنان، به‌ویژه در کلان‌شهر تهران، معیارهای انتخاب و ترجیحات مسکونی آنان نسبت به گذشته را دستخوش تغییر کرده است. این پژوهش با رویکردی کیفی و اکتشافی به اولویت‌سنجی معیارهای انتخاب مسکن زنان جوان تهرانی در بازه سنی ۲۰ تا ۴۰ ساله می‌پردازد. داده‌های پژوهش از طریق مصاحبه نیمه‌ساختاریافته گردآوری شده و پاسخ‌ها با کمک نرم‌افزار مکس کیو دی ای در سه دسته مشخصه‌های الف) کالبدی ساختمان مسکونی، ب)ادراک محیطی وج) مشخصات کالبدی محله‌ای کدگذاری شده است.یافته‌ها نشان می‌دهند که از میان مشخصه‌های ساختمانی، نور طبیعی و مساحت واحد به ترتیب بیشترین اهمیت را در انتخاب مسکن برای این زنان دارد. در بعد ادراکی، عرصه‌بندی و حریم خصوصی حائز اهمیت است. در بعد محله ای نیز میزان شلوغی یا خلوتی محله در تصمیم‌گیری انتخاب مسکن نقش موثری ایفا می‌کند.این یافته‌ها می‌تواند به طراحی و برنامه‌ریزی مسکن متناسب با نیازهای واقعی و سبک زندگی زنان کمک شایانی کرده و حس رضایتمندی آنان را در جامعه ارتقا دهد. با درک اولویت‌ها و ترجیحات زنان جوان در تهران، سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان شهری می‌توانند محیط‌های مسکونی را ایجاد کنند که به رفاه و حس تعلق این گروه کمک کند و در نهایت کیفیت زندگی آنان را بهبود بخشد. این پژوهش اهمیت ادغام دیدگاه‌های جنسیتی درطراحی مسکن مورد تأکید قرار می‌دهد.